Júlíana Pálsdóttir

Ég lenti í jarðskjálftanum í Ölfusinu fyrir akkúrat 30 dögum, upplifunin sem slík er skelfileg meðan á þessum hamförum stendur, þegar litið er um öxl yfir þessa 30 daga, fjóra flutninga á milli íbúða, er upplifunin að eiga hvergi heima skelfileg, og er mér oft hugsað til þeirra sem upplifa náttúruhamfarir erlendis, eða stríðsátök í þeim löndum sem fólk getur ekki um frjálst höfuð strokið, að þurfa að yfirgefa heimili sitt og skilja allt sitt eftir og forða sér, en sem betur fer erum við ekki í þeirri stöðu, við getum tekið ýmislegt heillegt úr okkar dóti, en allt gler svo sem matar/kaffistell kertastjakar, allskonar diskar og fínir vasar eru bara gjörsamlega ónýtir, þannig að nú hefst uppbygging, eða kveðja þetta dót, og byrja upp á nýtt og hafa naumhyggjuna að leiðarljósi, vera ekki að sanka að sér allskonar drasli? eða  ónauðsynlegu dóti sem maður freistast til að kaupa í tíma og ótíma, þörfin engin. þá er komið að því með neysluþjóðina sem við erum orðin,ef keyrt er framhjá einhverjum verlslunar kjarna er  ekki að sjá annað en öll bílastæði yfirfull, og fólk að bera út vörur sem lenda í geymslu og verður notað Kannski seinna, þetta var svo ódýrt þar sem útsölur eru núna víða, það er svo skrítið að það er eins og þessar verslunarferðir hafi komið í staðinn fyrir messur, því oft og tíðum er fólk að sýna sig og sína, sýndarmennskan líka að geta keypt flott? En sem sagt við hjónin höfum flutt á milli fjögurra íbúða á þessum þrjátíu dögum, þurfum að skila þessari íbúð í Reykjavík á næstu mánaðarmótum, en sjáum glætu með íverustað næstu þrjá mánuðina í Hveragerði, á meðan ákvörðun verður tekin varðandi húsnæði það sem við eigum að búa í. þar sem þetta er mitt fyrsta blogg verður þetta ekki meira að sinni.

i